fertucha ž. i fertuch m. (fiertucha, fertúcha, fertúch, fiertoch) strsl, zsl pracovná zástera: Do fiertuchi nabrala triešťin, abi ňešla naprázdno (Prochot NB); Iďem na uľicu skál nabraď do fertuchi (Lipt. Kľačany LM); Fertúcha bola široká z dvúch puol (Šutovce PDZ); Já bes fertuchi sa f kuchiňi aňi ukázaď ňemóžem (Chocholná TRČ); fertúch (Makov ČAD); fiertoch (Štefanov SEN); fertuška ž. zdrob. expr.: Mi zme nosili kvetuvané fertuški (Poľ. Kesov NIT); Ešťe ťi chíba fertuška a uš si jag mladá ňevesta (Ludanice TOP)
fertucha ž, fertuch m [fer-, fi(e)r-, for-, far-; -tuch(a), -toch] nem zástera: fartvh perlowy (KEŽMAROK 1562); obogek na fertuch (H. MOTEŠICE 1580); z fiertuchom cžerwenjm (B. BYSTRICA 1763); květiste firtuchy (B. BYSTRICA 1723 E); we ffertuse vhlya prnyesla (TURIE 1727); vgertucha bgela (PUKANEC 1789); (škrupiny) z fortuchy wykydala (MKH 1799); dwa hanacke lenowe fertochy (Kur 18. st); fertuška ž, fertušek m dem: fertusska patelatowa (TRENČÍN 1646); (v kúpeli) predpasugeme kupelnú fertusskau (OP 1685); fartuskem zatrasu (CPM 1768); fertuštička ž dem expr: ma dlhokú fertuščičku s hadvábom prešitú (PV 18. st)
fiertuch p. fertuch
fortuch p. fertuch